زمان دانشگاه ، یه رفیقی داشتم که خیلی ادعای
روشنفکری و عاقلی داشت. طرف تمام کتابای پائولو کوئلیو ، کتابای فلسفه غرب ، کتابای روانشناسی خارجی ، کتابای دکتر
شریعتی و ... را خونده بود. یادمه شبا تا ساعت 4 صبح میشست درباره افکار نیچه با
هم اتاقیمون که خدارو هم قبول نداشت ، بحث می کرد و آخرش هم به این نتیجه می رسید
که چقدر طرف بارشه مثلا ( حالا چون دو کلمه فلسفه غرب بلد بودا ) ولی تا اسم عقاید
اسلامی میومد ، یا حوصله نداشت ، یا وقت نداشت ؛ یا به قول خودش نعوذبالله قرآن
پر تناقض بود...
یادمه یه بار یه کتاب درباره عقاید شهدا بهش هدیه داده بودن ، درجا انداختش تو آشغالی خوابگاه... می گفت آخه حوصله نصیحت ندارم !!!
آخه بابا تو که ادعات میشه، لااقل دو کلمه دربارش بخون ، بعد نظر بده... اصلا انگار فرار از کتابای اسلامی مد شده... انگار بی اعتقادی مد شده... انگار هرکی کتابای نیچه رو از حفظ باشه خیلی باکلاسه و کسی که حافظ قرآنه ....
بگذریم... من حرفم اینه... اگه اندازه اون همه رمان و کتابای به قول خودت مفیدی که مثل خوره میفتی روشون و می خونیشون، فقط چند روز وقت گذاشته بودی و یه دور معنی فارسی کل قرآنو خونده بودی ( نمیگم حتما عربیشو) خیلی چیزای مفیدتری دستگیرت میشد... این کتاب واسه من و توعه... حداقل یه بار بخونش... بابا بخون ببین چی میگه اصلا... بعد ادعای روشنفکری بکن
