خلوت عاشقانه
سه شنبه, ۲۱ بهمن ۱۳۹۳، ۱۱:۵۲ ب.ظ
من خلوتی عاشقانه تر از نماز شب سراغ ندارم... فقط خودتی و خدات... نمی دونم تاحالا تجربه کردینش یا نه. اما حتما امتحانش کنید. مخصوصا وقتی که گرفتاری ها و رنج و غصه هاتون زیاد شده... انقدر آرامش میاره واسه آدم. خوندنش هم خیلی آسونه...
مگه نه اینکه هر معشوقی دوست داره با عشقش خلوت کنه؟ خودش باشه و صورت ماه عشقش؟ تو نماز شب میشه صورت ماه خدا رو دید... اینو وقتی از خوابت می زنی و به عشقش پامیشی وضو میگیری تا خوابت بپره و بعد پناه میبری به سجادت ، با تمام وجودت حس می کنی...
همیشه عاشق این حدیث قدسی بودم و هستم:
خداوند عزوجل می فرماید:
راست نمی گوید آنکه از عشق من دم می زند
اما چون شب بر دیارش پرده می کشد ،
سر به بالین می گذارد و می خوابد ...
آیا هر عاشقی دوست ندارد که با معشوق خود تنها باشد؟
آیا هر عاشقی انتظار نمی کشد که فرصتی برای گفت و گوی معشوق در خلوت بیابد؟
آنکه مرا دوست دارد فراموشم نمی کند.
من هر شب به سراغ دوستان و یاران خود می آیم
و چشمانشان را بر دلهایشان می گشایم
تا با من رو در رو سخن بگویند
و در تاریکی شب با من حرف بزنند
و مرا نزدیک خود بیابند
و پاسخ مرا به پرسش های خود بشنوند ...
- ۹۳/۱۱/۲۱